مفهوم شبکه ها هزاران سال است که وجود داشته است. به عنوان مثال، هر نوع توری موجود از توری ساخته می شود، ماده ای که برای ساختن چیزهایی مانند بانوج نیز استفاده می شود. با این حال، تا پایان قرن نوزدهم بود که مبتکران نساجی شروع به استفاده از مش برای لباس کردند -- پارچه مشبک برای پوشاک .

در بیشتر موارد، تولیدکنندگان پارچه مشبک، الیاف پلی استر یا نایلون را قبل از بافتن آنها به پارچه رنگ می کنند. سپس تولید کنندگان نساجی می توانند این الیاف را به روش های مختلف ببافند تا اشکال مختلفی از مش را ایجاد کنند. برای مثال، بسیاری از انواع شبکه‌ها از یک الگوی مربعی اصلی پیروی می‌کنند که برای هزاران سال اثربخشی آن ثابت شده است. با این حال، اشکال توری مدرن تر، مانند توری، ممکن است در یک ساختار شش ضلعی بافته شوند.

بیشتر دو پارچه جهان که برای تولید مش، پلی استر و نایلون استفاده می شود، در چین تولید می شوند، اما اقتصاد پررونق و مقررات سست اخیراً تولید نساجی را به ایالات متحده بازگردانده است. در حالی که چین احتمالاً در آینده قابل پیش‌بینی تامین‌کننده اصلی پارچه‌های مشبک در جهان باقی می‌ماند، رقابت در تولید پلی‌استر و نایلون شدیدتر می‌شود.

مش پلی استر: بیشتر مش های مورد استفاده در لباس های ورزشی و لباس های ورزشی از پلی استر ساخته شده است. این نوع پارچه بسیار سبک وزن بوده و قابلیت جذب رطوبت را دارد. بر خلاف انواع دیگر پارچه ها، مش پلی استر در عرق گیر نمی کند و قابل تنفس است.

مش نایلونی: یکی از نمادین ترین کاربردهای مش نایلونی برای حجاب زنبورداری است. از این نوع توری کمتر برای ساخت لباس استفاده می شود و بیشتر برای ساخت وسایلی مانند توری چادر و کیسه های لباسشویی استفاده می شود. با این حال، گاهی اوقات از مش نایلونی برای ساخت لباس های سبک مانند لباس شب استفاده می شود.