چندین نسخه مختلف وجود دارد پارچه توری ، اما ویژگی این پارچه بافت سبک و تنفس پذیر است. برخلاف اکثر پارچه‌هایی که بافت محکمی دارند، پارچه‌های توری شل بافته می‌شوند و در نتیجه هزاران سوراخ کوچک در هر لباس مش ایجاد می‌شود.

مفهوم شبکه ها هزاران سال است که وجود داشته است. به عنوان مثال، هر نوع توری موجود از توری ساخته می شود، ماده ای که برای ساختن چیزهایی مانند بانوج نیز استفاده می شود. با این حال، تا پایان قرن نوزدهم بود که مبتکران نساجی شروع به استفاده از مش برای لباس کردند.

پارچه مش برای پوشاک با استفاده از انواع تکنیک های مختلف بسته به نوع الیاف تشکیل دهنده آن ساخته می شود. در حالی که نایلون و پلی استر از بسیاری جهات بسیار شبیه به هم هستند، پلی استر چندین دهه پس از نایلون ساخته شد، به این معنی که تولید این ماده مصنوعی از فرآیند ساخت پیشرفته تری پیروی می کند.

اگرچه فرآیند تولید این دو الیاف پارچه متفاوت است، اما برای هر نوع الیاف، فرآیند با پالایش نفت آغاز می شود. سپس مونومرهای پلی آمید از این روغن استخراج می شود و سپس با اشکال مختلف اسید واکنش داده و پلیمرها تولید می شود.

این پلیمرها معمولاً پس از واکنش جامد می‌شوند، سپس ذوب می‌شوند و با فشار از طریق یک اسپینر، رشته‌های پلیمری تشکیل می‌دهند. پس از سرد شدن رشته ها، می توان آنها را روی قرقره ها قرار داد و به یک کارخانه تولید نساجی فرستاد تا به پارچه مشبک تبدیل شود.

در بیشتر موارد، تولیدکنندگان پارچه مشبک، الیاف پلی استر یا نایلون را قبل از بافتن آنها به پارچه رنگ می کنند. سپس تولید کنندگان نساجی می توانند این الیاف را به روش های مختلف ببافند تا اشکال مختلفی از مش را ایجاد کنند. به عنوان مثال، بسیاری از انواع شبکه‌ها از یک الگوی مربعی اصلی پیروی می‌کنند که برای هزاران سال مؤثر بوده است.